Full time baan zwaar? Ga maar eens een Astanga yoga Teacher Training doen in India…
6 dagen per week zien eruit als volgt:
6.00
De wekker gaat. Maar meestal ben ik al vanaf een uur of vijf wakker: ik heb in dit warme klimaat niet de negen uur slaap van thuis nodig, gek genoeg.
Dan: vanonder de klamboe checken of zich ’s nachts geen samenscholingspraktijken van vreemd gevormde insect-achtigen hebben voorgedaan rondom mijn bed.
Zoals die ene ochtend: ik werd vroeg wakker en zag hoe zich naast mijn bed, tegen de zijkant van m’n houten nachtkastje, één van de witte papieren tissues had gevormd die ik op mijn nachtkastje heb liggen. Raar. Vanonder m’n klamboe probeerde ik te zien wat er aan de hand was. De tissue zag eruit als een soort cocoon en bewoog een beetje – misschien door de ventilator die nogal hoog stond. Maar toen ik vanachter m’n net wat verder voorover boog, zag ik dat er een paar bruine sprieten uitstaken. Ugh…!
Ik ben – no shame– naar buiten gesneld en heb een van de Indiase guards geroepen die de hele nacht onze shala in de gaten houden. ‘What ís that?’ vroeg ik, vol afgrijzen wijzend op de bewegende tissue met sprieten. ‘It is normal‘, antwoordde de guard en plukte de prop-met-insect van tafel. Een hele geruststelling, zullen we maar zeggen.
6.15
Een verfrissende koude douche, yogakleren aan, bij voorkeur een lange legging in verband met beten van op en rond de mat rondscharrelende rode mieren, rupsen en muggen. Flink laag Deet op de onbedekte lichaamsdelen, daarbovenop zonnebrand en naar buiten. Even naar de zee kijken en naar de nog laag hangende zon.
6.30
Gemberthee halen bij de yogashala in de tuin, 50 meter van zee. Een banaan pakken uit de keuken voor de nodige energie.
7.00
De Mysoreles begint.
Supta Kurmasana: Slapende Schildpad. Goeie rugstretcher, maar echt comfortabel is anders
Meestal heb ik een inzinking als de Marichasana-serie van start gaat. Telkens weer die Vinyasa, tussen elke asana. Bij de Bhujapidasana strand ik enigszins: verder dan Crowpose ben ik nog niet gekomen.
Supta Kurmasana is vervolgens één van de weinige asana’s waarbij ik allerlei emotionele blokkades voel. Niet bij Urdva Dhanurasana (brug) of bij Paschimottanasana (zittende vooroverbuiging) zoals veel mensen.
Bij deze ‘slapende schildpad’ voel ik angst: dat m’n sleutelbeen knapt. Dat ik mijn rug verrek. Dat ik mijn armen breek. Mijn armen niet meer uit de knoop krijg. Dat ik voor eeuwig gevangen blijf in mijn zelfgecreëerde schildpaddenschild. Heel soms kan ik erin ontspannen en me bijna veilig voelen, als een sereen slapend schildpadje. Maar meestal is het irritatie -dat ik mijn handen niet in elkaar kan vouwen en een strap nodig heb. En mijn voeten niet over elkaar kan vouwen. En dat afgewisseld met angst. Ja, het is lachen, zo’n yogales.
9 uur
Pranayama (letterlijk: prana: adem/levensenergie, ayama: gerekt)
O, wat een frustrerend onderdeel.
Na 2 uur fysieke inspanning meteen weer op een bolster zitten, rechtop, in kleermakerszit. En dan een serie doen van verschillende ademhalingsoefeningen.
Van het simpele ‘adem 5 tellen in, 7 tellen uit’, tot het nogal verwarrende Nadi Sodana: adem in door je linkerneusgat, houd vast, adem uit door rechts, in door links – of andersom. Ik raak altijd de tel kwijt en begin pijntjes te voelen in mijn rug, nek, schouders, armen. Mijn gedachten dwalen af: naar het ontbijt. Zouden er weer van die heerlijke granaatappelpannenkoeken zijn? Zal ik aan het strand ontbijten of in de tuinshala?
En dan het zelfbesef: ik moet gefocust blijven, straks weer denken en dromen. Nu ádemen, godver!
(Na een week ploeteren ben ik eens gaan rondvragen: bijna niemand uit de groep vond de les fijn. Jammer. Pranayama kan heel ontspannend en meditatief werken).
10 uur
Ontbijt. Vers fruit, havermoutpap, granaatapannenkoeken (soms- en da’s ook maar beter), eieren, amandelen, 6 soorten thee, vers watermeloensap… Best luxe.
11 uur
Anatomie en alignment les. Tijdens een van de de laatste lessen mochten we elkaar beschrijven met spiernamen. Ik was proefkonijn, met dank aan mijn zichtbare biceps en sixpack 🙂
13 uur
Lunch en daarna vrij tot 15 uur.
Zwemmen, zonnen, ice coffee halen bij het relaxte-yoga-vibe-resort Lotus naast Kranti.
Of een spinazie-omelet eten bij Mickey’s, in de schaduw onder de palmbomen.
Of met de riksja naar Palolem om te shoppen (de sjaals, de rokken, de crèmes, de hemdjes.. En dat allemaal voor enkele euro’s. Feest! O, en Oreo’s inslaan. Om wakker te blijven in de middag).
15 -16.30
Yogafilosofie. Lessen over onder andere de Yamas en de Niyamas.
16.30
Snack time! Als een groepje uitgehongerde gevangenen vallen we aan op de schalen die worden neergezet. Soms zijn het noten-kokosballetjes, soms samosa’s, stukken watermeloen, versgemaakte granola. Altijd heerlijk. De keuken is top.
16.45
Teaching methodology.
Lesgeven aan elkaar. Iedereen begint zuchtend en steunend, klaagt dat-ie te veel snacks heeft gegeten, maar is na een half uur weer helemaal fit. Meestal gaan we door tot half zeven. Dan is er nog een half uur over tot het diner.
Als we eerder klaar zijn, is het onderdeel mooie-foto’s-van-yogaposes-maken-bij-zonsondergang favoriet. Ego all over de place. Yogi’s zijn net gewone mensen.
19 uur
Diner. Altijd vegetarisch, altijd verse groenten, curry, rijst, soep of salade. Na 2 weken heeft dit eten nog geen dag verveeld. En het ligt nooit zwaar op de maag en geeft nooit gerommel. Wonderbaarlijk.
20 uur
Tijd voor zelfstudie.
In de praktijk: hangen voor je hutje met een iPad of iPhone, ingepakt in lokale sjaals en ingestraald met de lokale Deet.
Tegen 21 uur naar binnen, omdat de muggen, spinnen, rupsen, dragon flies, mieren en en andere dieren het ondanks alle voorzorgsmaatregelen overnemen. Onder de klamboe is er eindelijk rust.
22 uur
Klamboe goed ingestopt, ventilator op standje hoog, licht uit. Zaklantaarn bij de hand voor als de stroom ’s nachts uitvalt en het aar-de-donker is.
TIP tegen muggenbeetjeuk: tijgerbalsem erop en die ventilator er goed overheen laten blazen. Heerlijk verkoelend.
